นักพูดที่เป็นที่รู้จักกันดีท่านหนึ่ง..
ได้เริ่มหยุดการสัมมนาของเขา..
โดยการหยิบแบงค์ 1,000 ขึ้น มา
ในห้องที่มีผู้เข้าฟัง..ร่วม 200 ท่าน
แล้วเขาก็พูดว่า..
“ใครอยากได้แบงค์ 1,000 นี้ บ้าง?”
มีมือ..ได้ถูกยกขึ้นเป็นจำนวนมาก
เขาก็พูดต่อว่า..
“ฉันจะให้เงินแบงค์1,000 นี้..
แก่หนึ่งในพวกท่าน..
แต่ครั้งแรกนี้..ฉันจะทำอย่าง นี้”
เขาเริ่มที่จะขยำๆ เงิน นั้น
แล้วเขาก็ถามอีกว่า ..
“ใครจะยังต้องการมันอีก?”
ยังคงมีมือที่ยกขึ้นอีก
“ดี” ..เขาตอบ
“แล้วถ้าฉันทำอย่างนี้ล่ะ”
และเขาก็ทิ้งมันลงที่พื้น..
เริ่มที่เหยียบย่ำมัน..ด้วยรองเท้าของ เขา
แล้วเขาก็เก็บขึ้นมา
ขณะนี้..มันทั้งยับยู่ยี่และ สกปรก
“ตอนนี้.. ใครยังต้อง การมันอีก?”
ก็ยังคงมีคนยกมืออีก..
“เพื่อนๆ ..คุณได้เรียนรู้บทเรียน
ที่มีคุณค่ามากที่สุดบทหนึ่งแล้ว ว่า..
ไม่ว่าฉันจะทำอะไรกับเงิน ..
คุณก็ยังต้องการมันอยู่
เพราะว่า..
มันไม่ได้ลดคุณค่าในตัวมันลงเลย
มันก็ยังคงมีค่า1,000 บาทอยู่นั่น เอง
เหมือนกับหลายๆครั้ง..ในชีวิตของ เรา
ที่ถูกทิ้ง.. ถูกเหยียบ ย่ำ ..
และถูกทำให้สกปรก..
โดยสิ่งที่เราตัดสินใจทำมัน
และสภาพแวดล้อมที่เราเจอ
ทำให้เรารู้สึกว่า..
คุณค่าของเรา–ลดน้อยลง
แต่ไม่ว่าอะไร..ที่ได้เกิดขึ้น
หรืออะไร..ที่จะเกิดขึ้น
คุณไม่เคยสูญเสีย–คุณค่าในตัว เอง
คุณเป็นคนพิเศษ..
อย่าลืมมันตลอดไป…
อย่านำความผิดหวัง..ของเมื่อวาน
มาบดบังความฝัน..ในวันพรุ่งนี้