Select Page

ความลับ…ความรัก

… เช้าวันหนึ่ง..ที่โรงพยาบาล….
“ขอให้ชั้นดูหน้าลูกหน่อย..ได้มั๊ยคะ”
คุณแม่คนใหม่เอ่ยขึ้น..
เมื่อห่อผ้าน้อย ๆ .อยู่ในอ้อมกอดเธอ
เธอค่อย ๆ คลี่ผ้าที่ห่อออก..
เพื่อมองใบหน้าเล็ก ๆ …
กรี๊ดดดด…..เธอกรีดร้อง
หมอต้องอุ้มเด็ก..ออกไปอย่างรวดเร็ว

**เด็กทารกที่เกิดมา…ไม่มีใบหู**

และแล้ว….กาลเวลาพิสูจน์ว่า….
การได้ยินของเจ้าหนู..ไม่มีปัญหา
ปัญหา..มีเฉพาะสิ่งที่มองเห็นภายนอก
คือ….ใบหูที่หายไป  

หลายครั้ง..ที่เจ้าหนูกลับจากโรงเรียน
แล้ววิ่งมาบอกแม่
เจ้าหนูพูดโพล่งออกมา..อย่างน่าเศร้า

“พวกเด็กตัวโต .พวกมันล้อผมว่า ..

“–ไอ้ตัวประหลาด–“

จนกระทั่ง…
เจ้าหนูเติบโตขึ้น..หล่อเหลา..
เป็นที่รักของเพื่อน ๆ..
เค้ามีพรสวรรค์..
ในด้านอักษรศาสตร์..
วรรณคดี..และดนตรี..
เค้าอาจได้เป็นหัวหน้าชั้น …
แต่เพราะเจ้าสิ่งนั้น…
ทำให้เค้า..ไม่อยากเจอใคร

“ลูกต้องพบปะกับผู้คนบ้างนะลูก”

แม่กล่าว..ด้วยความสงสารลูก
พ่อของเด็กชาย..
ปรึกษากับหมอประจำครอบครัว
และได้รับข่าวดีจากหมอว่า…
“ผมสามารถปลูกถ่ายใบหูได้ครับ ถ้ามีผู้บริจาค..แต่ใครล่ะ..
จะเสียสละใบหู..เพื่อเด็กน้อยคนนี้”
คุณหมอกล่าว

จนกระทั่ง …2 ปีผ่านไป
พ่อบอกกับลูกชาย..
“ลูกเตรียมตัวไปโรงพยาบาลนะ
พ่อกับแม่..หาคนบริจาคใบหู
ที่ลูกต้องการได้แล้ว…
แต่นี่เป็นความลับ”

การผ่าตัด..สำเร็จด้วยดี
และแล้ว…คนคนใหม่ก็เกิดขึ้น..
….เค้ากลายเป็น..ผู้มีพรสวรรค์…
เป็นอัจฉริยะในโรงเรียน..ในวิทยาลัย
จนเป็นที่กล่าวขานกัน..รุ่นต่อรุ่น
ต่อมาได้แต่งงาน…
และทำงาน..

หลายปีผ่านไป….
มันยังคงเป็นความลับ
และแล้ว..วันนึง..
วันที่มืดมิดที่สุด..
ผ่านเข้ามา..ในชีวิตของลูกชาย
แม่เค้าได้เสียชีวิตลง..
เค้ายืนข้าง ๆ พ่อ…
ใกล้ศพของแม่
พ่อเรียกเค้า..

“มานี่สิลูก..มานั่งใกล้ ๆ นี่”

พ่อลูบผมแม่อย่างช้า ๆ..และนุ่มนวล
ผมสีน้ำตาลแดง..ถูกเสยขึ้น
จนมองเห็นใบหน้า..
ที่มองดูเหมือนคนนอนหลับ
…และแล้ว..
สิ่งที่ทำให้ลูกชาย..ถึงกับต้องตะลึง..
…ใบหูของแม่…หายไป!..
แม่ไม่มีใบหู…

“นี่เป็นคำตอบ..ที่ลูกอยากรู้มาตลอดชีวิต”
พ่อกระซิบผ่านลูกชาย 

“แม่บอกพ่อว่า..เธอดีใจ..ที่ได้ทำอย่างนี้..
ตั้งแต่วันผ่าตัด..แม่ไม่เคยตัดผมอีกเลย….
ไม่มีใคร..มองเห็นว่า..
เธอไม่สวยจริงมั๊ย?

———————————–

จงจำไว้..
~สิ่งมีค่า..ที่แท้จริง~
ไม่ได้อยู่ที่..การมองเห็น..หากแต่อยู่ที่..
~สิ่งที่เรา..มองไม่เห็น~

~ความรัก~
บางครั้ง..ไม่จำเป็น..
ต้องพูดพร่ำเพรื่อ….
หากแต่อยู่ที่…การกระทำ..
ซึ่งเรา..อาจรับรู้..
เพียงแค่..ฝ่ายเดียว..