อ่านชื่อ post แล้วไม่ต้องจินตนาการว่าเป็น trip honeymoon หรือเป็น trip แบบหวานแหววนะครับ เพราะที่จริงแล้วเป็นทริปของเหล่าพี่น้องชาวจุฬาฯ ภูเก็ตต่ะหาก  … มีผู้ร่วมทริปทั้งสิ้น 10 คน  แม้จะต่างรุ่น ต่างวัย  แต่หัวใจแห่งการท่องเที่ยวนั้นเท่ากันทู๊กกกคนจริง ๆ

จุดหมายของการเดินทางครั้งนี้อยู่ที่เกาะคอเขา  ซึ่งผมเคยเขียน review ให้เพื่อน ๆไ ด้อ่านกันไปสองครั้งแล้ว  คราวนี้ก็เลยถือโอกาสชวนพี่ ๆ น้อง ๆ ไปเที่ยวกัน  เพราะส่วนใหญ่ยังไม่เคยไป  แถมบางคนยังไม่เคยได้ยินชื่อด้วยซ้ำ  และเพื่อให้การเดินทางที่ต้องใช้เวลาจากภูเก็ตผ่านอำเภอท้ายเหมืองของพังงา จนเกือบถึงอำเภอตะกั่วป่าซึ่งต้องใช้เวลาเดินทางเกือบ ๆ สองชั่วโมง  ผมก็เลยให้ผู้ร่วมเดินทางแบ่งเป็นทีมแข่ง rally หาตัวอักษรระหว่างทางด้วย  เพื่อไม่ให้คนขับต้องขับคนเดียวในขณะที่คนอื่นหลับอย่างสบายใจ (โดยเฉพาะรถของผมเอง อิอิ)

ภาพนี้แวะถ่ายที่หลัก กม. สุดท้ายก่อนข้ามสะพานสารสินออกจากภูเก็ต  โชคดีที่อากาศวันนี้ค่อนข้างดีมากทีเดียว แถมเมฆยังเป็นปุยเหมือนขนแกะ ถูกใจผมจริง ๆ

เราออกเดินทางกันสาย ๆ ก็เลยมาถึงจุดนัดพบที่ร้านยิ้ม ๆ  ร้านอาหารดังเมืองตะกั่วป่าราวเที่ยงพอดี  ปรากฎว่าทั้งสองทีมสามารถหาตัวอักษรได้ครบถ้วน (ง่ายบ้าง หลงทางบ้าง ทุลักทุเลบ้าง )  ไม่เสียชื่อชาวจุฬา ฯ  เป็นตัวอักษร BON VOYAGE ที่หมายถึง “ให้เดินทางโดยสวัสดิภาพนั่นเอง”  (เป็นการอวยพรไปด้วยในตัว อิอิ) 

สำหรับรสชาติอาหารมื้อเที่ยงที่ร้านยิ้มๆ ก็ไม่ทำให้เสียชื่อคนแนะนำ  เพราะอร่อยและราคาไม่แพง (โดยเฉพาะเทียบกับที่ภูเก็ตถือว่าถูกมากทีเดียว)  พวกเราก็เลยอิ่มหมีพีมันกันทุกคน  จากนั้นจึงเดินทางต่อไปยังท่าเรือเพื่อข้ามไปยังเกาะคอเขาซึ่งอยู่เลยร้านไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

วันนี้ต้องรอเรือข้ามฟากนานกว่าทุกครั้งเพราะช่วงนี้เป็นช่วง Low Season มีเรือบริการเพียงลำเดียวไม่เหมือนช่วง High ที่มีเรือมาจอดคอยเราทุกครั้ง  แถมช่วงนี้น้ำมันขึ้นค่าเรือข้ามฟากก็เลยขึ้นราคาเป็นคันละ 200 บาท (รวมผู้โดยสารทั้งคัน)  แต่ก็ต้องยอมไปล่ะครับ  ไม่งั้นคงต้องว่ายน้ำข้ามไป อิอิ

ขณะนั่งเรือข้ามฟากไปยังเกาะคอเขา

เรามาถึงที่พักซึ่งได้แก่โรงแรมตะโกลารีสอร์ทราวบ่ายสอง  ซึ่งทริปนี้ผมได้ติดต่อขอราคาพิเศษ เพราะมากันหลายคนและผมเองก็บริหารสปาให้กับโรงแรมที่นี่ด้วยทำให้พี่น้องร่วมทริปทั้งหลายยิ้มหน้าบาน เพราะโรงแรมสวยกว่าที่หลายคนคิด (ผมไม่ได้บอกรายละเอียดโรงแรมมากนัก  หลาย ๆ คนก็เลยคิดว่าคงเป็นบังกะโลเล็ก ๆ ริมหาดที่ไม่ค่อยสวย เนื่องจากค่าห้องถูกมาก) 

ผมเองได้ห้องพักที่อยู่ใกล้ชายหาด  เพราะขอเครื่องเสียงสำหรับร้องคาราโอเกะไว้ด้วย  ซึ่งทางเจ้าหน้าที่ของโรงแรมมาเซ็ตไว้ที่ห้องนี้พอดี  อุปกรณ์สำหรับเล่นคาราโอเกะอยู่กับผมทั้งหมด  ก็เลยกลายเป็นว่าห้องนี้เป็นของผมไปเลย หุหุ   

นี่แหละครับห้องพักของผม

 

ลูกสนและใบสนรอบ ๆ ที่พัก

 

 ถ่ายภาพที่บริเวณชายหาดหน้าที่พัก

 

วิญญาณนางแบบเข้าสิง หุหุ

พอตกเย็นหลังจากที่มีกิจกรรมให้พี่ ๆ น้อง ๆ ได้ยืดเส้นยืดสาย และฮากันกระจายกับเกมส์สันทนาการแล้ว  ผมก็นำทุกคนไปยังโรงแรม C&N ซึ่งอยู่ห่างออกไปไม่ไกลนักเพื่อชมพระอาทิตย์ตก    ที่เลือกที่นี่เพราะเขามีศาลาทรงไทยริมหาด และมีต้นมะพร้าวที่เอนลงไปบนหาด  ดูแล้วเก๋ดี … และก็ไม่ผิดหวังครับ  ทุกคนสนุกสนานกับการถ่ายภาพช่วงเย็นกันสุด ๆ  กอรปกับท้องฟ้าและแสงวันนี้สวยเหลือเกิน  ผมเองก็ถ่ายจนเพลิน  คนบ้าง วิวบ้าง แทบจะไม่ได้หยุดเลย เพราะนาน ๆ จะได้มีโอกาสถ่ายภาพกับแสงส้ม ๆ ยามเย็นแบบนี้

ฟ้าสวยได้ใจมัก ๆ

ต้นมะพร้าวเท่ห์ ๆ หน้า C&N

เส้นสายสวย ๆ บนชายหาด

คู่รักหวานแหวว

Action มัน ๆ ยามเย็น

หลังจากหนำใจกับการถ่ายภาพช่วงเย็นแล้วก็เดินทางกลับไปยังรีสอร์ทเพื่อทานอาหารมื้อเย็นซึ่งทางโรงแรมได้จัดเตรียมโต๊ะไว้ให้พวกเราแล้ว  มื้อนี้เราให้เชฟของโรงแรมแสดงฝีมือเต็มที่  ทำอะไรก็ได้ทีเชฟอยากทำ  ซึ่งรสชาติอาหารก็ไม่ผิดหวังครับ  อิ่มอร่อยกันทุกคนทีเดียว

บรรยากาศอาหารมื้อค่ำ

 
หลังจากอาหารมื้อค่ำ  พวกเราก็ไปรวมตัวกันที่ห้องพักของผมเพื่อร้องคาราโอเกะกันอย่างเมามัน ซึ่งเพลงมีตั้งแต่สมัย สุนทราภรณ์ .. แกรนเอ็กซ์ … นิโคล… ไปจนถึง So Cool เรียกได้ว่ามีทุกยุค ทุกสมัยกินกันไม่ลงเลยทีเดียว … เกือบเที่ยงคืนทุกคนจึงแยกย้ายกันไปพักผ่อน ส่วนผมนอนหลับอย่างสบายใจภายใต้ผ้านวมอันอบอุ่น

เช้าวันรุ่นขึ้น พี่ ๆ น้อง ๆ กลุ่มหนึ่งตื่นแต่เช้ามาเล่นโยคะ  ในขณะที่ผมยังซุกตัวอย่างสบายภายใต้ผ้าห่ม  กว่าจะตื่นก็ปาเข้าไปแปดโมงเศษ ๆ   ซึ่งได้เวลาทานอาหารเช้าพอดี  … หลังจากทานอาหารเช้าแล้วพวกเราจึงเช็คเอาท์แล้วเดินทางต่อไปยังวัดที่อยู่ติดกับรีสอร์ทเพื่อทำบุญถวายสังฆทานและเทียนพรรษา  เรียกได้ว่าทริปนี้ทั้งสนุกและได้บุญด้วย

หลังจากอิ่มบุญแล้วก็เดินทางไปยังท่าเรือเพื่อขึ้นเรือกลับไปยังฝั่งพังงา … เนื่องจากเวลายังพอมีเหลือเราจึงขับรถกันไปช้า ๆ เพื่อทานข้าวที่ร้านซึ่งผมแนะนำ (ตามเคย) ชื่อร้านบินหลาตั้งอยู่ที่หาดท้ายเหมือง  เป็นร้านธรรมดา ๆ แต่อาหารรสชาติอร่อย ซีฟู้ดสดมาก  ที่สำคัญราคาถูก (ยิ่งกว่ายิ้ม ๆ ซะอีก)  พอเช็คบิลทำเอาหลาย ๆ คนงงไปเลยว่าทำไมมันถูกแบบนี้ (ฟะ)  กินกันเยอะมัก ๆ แต่ราคาถูกกว่าภูเก็ตครึ่งหนึ่งเห็นจะได้  (ทีนี้เข้าใจเลยว่าคนมาเที่ยวภูเก็ต ทำไมเขาบ่นกันจังว่าอาหารแพง)

เนื่องจากยังพอมีเวลาเหลือ และพวกเรายกเลิกโปรกรมล่องแก่งที่สองแพรก (เนื่องจากต้องเดินทางอ้อมค่อนข้างไกล) ก็เลยหาโปรแกรมสำรอง  ซึ่งโชคดีมากที่มีรุ่นพี่จุฬา ฯ ซึ่งมาทำสวนและสร้างบ้านอยู่ที่ทางเข้าน้ำตกลำปีใกล้ ๆ กับหาดท้ายเหมืองนี่เอง  เราจึงไม่รีรอที่จะโทรไปนัด (กึ่งบังคับ)  ขอให้พวกเราเข้าไปเที่ยวที่สวนของพี่เขา  ซึ่งแน่นอนล่ะพี่เขาไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว อิอิ 

เราใช้เวลาเดินทางกันไม่ถึง 20 นาทีก็มาถึงบ้านพี่อนุรักษ์  ซึ่งวันเสาร์อาทิตย์พี่อนุรักษ์จะเดินทางจากภูเก็ตมาพักผ่อนสูดอากาศบริสุทธิ์ที่นี่ และถือโอกาสมาเยี่ยมลูกชายที่มาทำแปลงปลูกดอกหน้าวัวที่สวนแห่งนี้   หลังจากทักทายพูดคุยกันพอหอมปากหอมคอ  น้องแทนและพี่อนุรักษ์ก็พาเดินชมแปลงดอกหน้าวัวสวย ๆ ซึ่งรอวันที่จะถูกตัดเพื่อส่งไปขายที่ภูเก็ต

ดอกหน้าวัวงาม ๆ

หลังจากชมแปลงดอกหน้าวัวสวย ๆ แล้ว  เราขับรถเลยเข้าไปอีกเล็กน้อยเพื่อไปเที่ยวน้ำตกลำปี  น้ำตกที่ใหญ่ที่สุดของพังงา (ได้ยินมาว่าอย่างนั้น)   ซึ่งช่วงนี้น้ำเยอะเพราะเพิ่งจะผ่านช่วงฝนตกชุกมาหมาด ๆ  แถมน้ำใสแจ๋วไม่เหมือนช่วงฝนตกหนักที่น้ำจะเป็นสีโคลน  ที่น้ำตกแห่งนี้นอกจากผมจะได้ถ่ายภาพน้ำตกอันสวยงามหลายชั้นแล้ว  ยังมีต้นไม้ใบหญ้าสวย ๆ ให้ถ่ายอีกด้วย  บ่งบอกว่าที่นี่ยังคงอุดมสมบูรณ์อยู่มากทีเดียว

บรรยากาศชุ่มชื่นที่น้ำตกลำปี

หลังจากที่พักผ่อนกันที่น้ำตกลำปีพักใหญ่  พวกเราก็ออกเดินทางต่อเพื่อกลับภูเก็ต  ระหว่างทางก็แวะซื้อขนมบะจ่างและขนมโกซุ้ย (ขนมท้องถิ่นของชาวพังงา/ภูเก็ต)ที่ตลาดท้ายเหมือง  และไปทานกันที่ร้านเรือนไม้แก่น  เพราะยังมีเงินกองกลางเหลือพอสมควร ก็เลยถือโอกาสกินกาแฟ กับเค๊กอร่อย ๆ ที่ร้านแห่งนี้เนื่องจากเป็นร้านที่บรรยากาศดีที่สุดในระหว่างเส้นทางกลับบ้าน 

อิ่มอร่อยส่งท้ายที่เรือนไม้แก่น

หลังจากอิ่ม (อีกแล้ว) พวกเราก็ถือโอกาสอำลากันที่นี่และแยกย้ายกันมุ่งหน้ากลับสู่ภูเก็ตไปพร้อมกับความอิ่มท้อง อิ่มใจกับทริปเล็ก ๆ สีชมพูที่ผมจะต้องบันทึกสิ่งดี ๆ และความสุขที่เกิดขึ้นในสองวันนี้ไว้ในความทรงจำตลอดไป