ครั้งหนึ่งมีผู้มีอำนาจในเมือง “แทนไลย” 3 คนเดินทางไปราชการและไปตรวจสอบผลประโยชน์ส่วนตัวตามต่างจังหวัด  โดยไปพร้อมกันบนเครื่องบินลำเดียวกัน  ระหว่างบินก็สนทนาแสดงความเก่งทางความคิดตัวเองออกมา

วีระ : เนี่ยะ ถ้าผมทิ้งแบงค์ 1000 ลงไป คนที่เก็บได้ 1 คนจะต้องมีความสุขแน่ๆ

คุณจตุพรหลังจากได้ฟังก็อดรนทนไม่ไหว แสดงความคิดอันปราดเปรื่องตัวเองออกมาบ้าง
 
จตุพร : ส่วนผม ผมจะทิ้งแบงค์ 500 ลงไป 2 ใบ จะมีคนที่เก็บได้ถึง 2 คน ที่มีความสุข

คุณทักษิณเมื่อได้ยินลูกน้องพูดกัน มันรู้สึกคันปาก อดไม่ได้ที่จะต้องพูดโอ่ถึงความคิดอันแสนฉลาดของตัวเอง

ทักษิณ : เฮ้ย อะไรกัน ความคิดตื้นๆรู้ไม่จริงกันทั้ง 2 คนเลย ของผมนะ ผมจะทิ้งแบงค์ 100 ลงไป 10 ใบ  จะมีคนตั้ง 10 คนเชียวนะที่ดีใจ

ลูกน้องทั้ง 2 คนเมื่อได้ฟังดังนั้นก็รู้สึกทึ่งในความคิดอันลึกล้ำของนายใหญ่ ถึงกับออกปากชมเปาะ ปรบมือชื่นชม  ด้วยความเลื่อมใสศรัทธาความคิดอันไม่มีผู้ใดเทียบเทียมได้ของท่านผู้นำ

แต่ ภายในห้องนักบินซึ่งได้ยินการสนทนาของผู้มีอำนาจทั้ง 3 คนโดยตลอด หนึ่งในนักบินจึงพูดขึ้นมา 

นักบิน : ถ้ากูทิ้งพวกมืงทั้ง 3 คนลงไป จะมีคน 30 ล้านคนทั้งทั้งประเทศดีใจเป็นแน่นอน