ต่อจากตอนที่แล้ว (รำลึกวันเก่า ๆ ที่แม่เมย)

ออกจากอช.แม่เมยแล้ว  ผมขับรถย้อนกลับมาเส้นทางเดิมสู่อำเภอแม่สะเรียง จากนั้นจึงเดินทางต่อไปยังแม่ฮ่องสอนซึ่งถนนหนทางอยู่ในสภาพดีกว่าเมื่อก่อนมาก  ทำให้สมาชิกในรถไม่มีใครเมารถสักคน  ยังคงเมาส์กันสนุกสนาน เสียงของพวกเธอกระตุ้นประสาทหูของผมตลอดเวลาจนไม่สามารถง่วงได้เลย อิอิ

เมื่อถึงตัวเมืองแม่ฮ่องสอนผมมุ่งตรงไปยังศูนย์ศิลปะชีพ  เพื่อขอรับบัตรเข้าพักที่ปางอุ๋งตามนโยบายจำกัดปริมาณนักท่องเที่ยว  แต่เจ้าหน้าที่แจ้งว่าถ้าเป็นวันนี้สามารถขึ้นไปได้เลย  ผมคิดในใจว่าแสดงคนคงน้อยแหงมเลย ดีเจงๆ จะได้ไม่ต้องกลัวว่าใครจะมาแย่งมุมถ่ายภาพ หุหุ

จากตัวเมืองแม่ฮ่องสอนไม่ไกลนักก็ถึงทางแยกเข้าปางอุ๋งที่มีป้ายบอกไว้อย่างชัดเจน  ผมใช้เส้นทางผ่านหมู่บ้าน  ทุ่งนา ค่อย ๆ ไต่ระดับความสูงขึ้นไปเรื่อย ๆ ผ่านป่าสน  ซึ่งช่วงท้าย ๆ เส้นทางยังคงแคบเหมือนเมื่อสองปีก่อน  ผมล่ะจินตนาการไม่ออกจริง ๆ ว่าช่วงปีใหม่ที่คนเยอะ ๆ นี่เขาจะขับรถกันยังไง  คงอาการหนักกว่ารถติดที่กรุงเทพฯ ซะอีกนะเนี่ย   แต่สิ่งที่ต่างจากสองปีที่แล้วมากก็คือปีนี้หมู่บ้านรวมไทยบริเวณบ้านลุงปาละดูเหมือนตลาดนัดขนาดย่อม  แทบทุกบ้านมีของมาวางขาย หรือไม่ก็เป็น home stay  ในส่วนบ้านลุงปาละที่ผมมาพักคราวนี้ก็เปลี่ยนไปมาก  ด้านหลังมีที่กางเต้นท์เต็มไปหมด แสดงว่าที่นี่กำลังอยู่ในช่วงขาขึ้นจริง ๆ

ผมยังไม่นำของลงจากรถแต่ขับเลยไปยังสวนสนโดยตั้งใจว่าจะไปเก็บแสงอุ่น ๆ ช่วงพระอาทิตย์ตกซะหน่อย  แต่แล้วก็ต้องผิดหวังเพราะแม้คนจะไม่ถึงกับแน่น  แต่ก็มีไม่น้อย  ประมาณด้วยสายตาคงมีเต้นท์กางอยู่หลายสิบหลังทีเดียว  รถยนต์ก็จอดจดเกือบเต็มลานจอดรถ  ทำให้ผมต้องหนีไปจอดด้านหลังซึ่งอยู่ห่างสวนสนออกไปพอสมควร กว่าจะเดินมาถึงสวนสนพระอาทิตย์ก็ลับหลังเขาไปแล้ว  จึงได้แต่เก็บภาพแสงช่วงหลังพระอาทิตย์ตก  กับภาพบุคคลอีกนิดหน่อย

ขณะที่เดินกลับมายังที่จอดรถ  ลมหนาวพัดทำเอาพวกเราหนาวเหน็บไปตาม ๆ กัน   ที่หนาวยิ่งกว่าก็คือตอนอาบน้ำเพราะคืนนี้ไม่มีเครื่องทำน้ำอุ่นเหมือนเมื่อสองคืนก่อน   แต่พวกเราก็เสี่ยงชีวิตอาบกันทุกคนเพราะกลัวจะถูกประณาม (หรือมีใครแอบเอาน้ำราดพื้นบ้างก็ไม่รู้นะ อิอิ)

เช้าวันรุ่งขึ้นพวกเราเดินฝ่าความหนาวไปขึ้นรถ  แล้วน้ำไปจอดไว้ตรงลานก่อนถึงสวนสน  เพราะผมคิดว่าถ้าเอารถเข้าไปแล้วต้องมีปัญหารถติดแน่ ๆ   จึงยอมเดินหน่อย  โดยผมเลือกทำเลถ่ายภาพตรงบริเวณสันเขื่อนก่อน   ซึ่งแสงตอนเช้าวันนี้ก็สวยสมใจสมเป็นบรรยากาศในฝันของนักเดินทางอย่างผม

บรรยากาศยามเช้าอันงดงาม

ผมถ่ายภาพท่ามกลางลมหนาวที่พัดมาปะทะใบหน้าอยู่ตลอดเวลาจนกระทั่งพระอาทิตย์เริ่มทอแสงสีทอง  ไอหมอกอันเป็นสัญลักษณ์ของที่นี่ลอยคลอเคลียอยู่เหนือผิวน้ำสวยอย่างงดงาม   เมื่อแดดเริ่มแรงขึ้นผมจึงย้ายทำเลไปยังบริเวณสวนสนเพื่อหามุมสวย ๆ ถ่ายภาพเหมือนที่เห็นในเรื่อง happy birthday  ซึ่งแม้จะไม่ใช่มุมเดียวกัน  แต่ก็ใกล้เคียง อิอิ   โดยมีเหล่านางเอกจำเป็นแบบนั่งทำท่าซึ้งอยู่ใต้ต้นสนกันคนละหลาย shot

บรรยากาศอันอบอุ่นที่ลานสน

มุมสงบ

ผมใช้เวลาถ่ายภาพอยู่พักใหญ่จึงกลับไปเก็บข้าวของแล้วเดินทางต่อไปยังหมู่บ้านรักไทยซึ่งอยู่เลยปากทางเข้าปางอุ๋งไปอีกราว 6 กม.   เพื่อชิมอาหารจีนยูนานต้นตำหรับที่พลาดไม่ได้ทานเมื่อคราวที่แล้ว   ทั้งนี้ผมสั่งแบบเป็นชุด 8 อย่าง 800 บาท   ก็ถือว่าพอดีสำหรับ 6 คน   ส่วนรสชาตินั้นก็ไม่ถึงกับประทับใจมากนักแต่ก็ดีกว่าที่เคยทานที่ปาย  (สงสัยลิ้นบ้าน ๆ ของพวกเราไม่ถูกกับอาหารจีน หุหุ)

เด็กลูกชาวบ้านที่แสนน่ารัก

บรรยากาศที่หมู่บ้านรักไทย

หลังจากอิ่มหนำกับอาหารและชิมชากันจำหนำใจแล้วก็เดินทางกันต่อเพื่อไปยังจุดหมายต่อไปของเรา “ขุนแม่ยะ”

Link ไปยังบทความที่เกี่ยวข้องในทริปนี้
ขุนช่างเคี่ยน  ขุนวาง  แม่เมย  ปางอุ๋ง  ขุนแม่ยะ  สันป่าเกี๊ยะ-แม่ตะมาน

การเดินทาง
เลยจากเขตเมืองแม่ฮ่องสอนมาราว ๆ 10 กม.  จะมีแยกซ้ายเมือเพื่อเข้าปางอุ๋ง  โดยทางช่วงแรกจะเป็นทางราบ  ผ่านหมู่บ้านและทุ่งนา  ช่วงกลางจะเริ่มลาดชันถึงลาดชันมาก  รถควรอยู่ในสภาพที่ดีและต้องระมัดระวังในช่วงขาลงเพราะเบรกอาจจะไหม้ได้ถ้าไม่ชำนาญในการขับ  ช่วงท้ายจะเป็นทางแคบ ๆ ที่ต้องระมัดระวังเป็นพิเศษและควรให้สัญญาณเมื่อถึงทางโค้ง   ทั้งนี้จากปากทางใหญ่ถึงปางอุ๋งระยะทางราว 23 กม. ใช้เวลาเดินทางประมาณ 45 นาที

ที่พัก
บ้านลุงปาละ (ป้าศรี)  084-3701540, 083-5716668, 053-070589  (ที่พักมีความสะดวกพอสมควร  แต่ไม่มีปลั๊กสำหรับชาร์จไฟ  ถ้าจะชาร์จต้องขอนุญาตใช้ปลั๊กในบ้านของลุงนะครับ)
ศูนย์ศิลปาชีพ  ติดต่อบ้านพักและขออนุญาตเข้าพัก  053-611244, 053-611649