คุณเคยปวดหัวไหม  โจมีโรคประจำตัวคือปวดหัวเป็นประจำแต่ว่าไม่เคยไปหาหมอเลย     เนื่องจากขาคิดว่าเป็นเพียงแค่การปวดหัวจากการเรียนหนังสืออย่างหนักเท่านั้น ปล่อยไว้เดี๋ยวก็หาย     

10 ปีผ่านไป อาการปวดหัวก็ไม่เคยหายไป   แม้ว่าบัดนี้เขาได้ก้าวเข้าสู่ วัยกลางคนแล้วก็ตาม  เขาก็ไม่คิดจะไปหาหมอเพราะคิดว่าเป็นเพียงเพราะเครียดจากการทำงาน  

อีก 10 ปีต่อมา อาการปวดหัวก็ไม่เคยหายมีแต่ทวีความรุนแรงมากขึ้น  เขาจึงตัดสินใจว่าจะต้องไปหาหมอเสียที  หลังจากที่หมอทำการตรวจเรียบร้อย จึงพูดขึ้นว่า     

‘ ผมมีข่าวดีและข่าวร้ายครับ ข่าวดีก็คือ ผมสามารถรักษาอาการของคุณได้อย่างหายขาด’
‘ และข่าวร้ายหล่ะครับหมอ’ เขาถามขึ้นอย่างร้อนรน      
‘ ข่าวร้ายก็คือว่า ผมต้องทำการตัดไข่คุณทิ้งครับ’   โจเหมือนตกอยู่ในภวังค์     
‘คืองี้ครับ’ หมอรีบอธิบายผม  
‘อาการของคุณ ถือว่าเป็นเคสที่หาได้ยากมาก ๆเรียกว่า1 ใน 100 ล้านก็ว่าได้  ไข่ทั้งสองข้างของคุณนั้นไปดันลำไส้ให้ไปกดทับเส้นปลายประสาทล่างสุดของกระดูกสันหลัง    
การกดทับนี้เองทำให้คุณต้องทรมารกับการปวดหัวอย่างรุนแรงตลอด 20 ปีที่ผ่านมา’    
‘ทางเดียวที่จะรักษาได้คือการตัดไข่ครับ’

หมอสรุปสั้น ๆ แต่ทำร้ายจตใจโจยิ่งนัก  หมอได้ให้โอกาสเขาตัดสินใจ  อย่างไรก็ตามเขารู้สึกหดหู่ยิ่งนัก เขาสู้อุตส่าห์มานะเรียนเพื่อให้ได้ทำงานดีๆ ไม่เคยไปเที่ยวเหลวไหล  เธค ผับ ไม่รู้จัก สาวๆไม่เคยสนและเมื่อได้งานแล้ว     
เขาก็ได้ทุ่มเทอย่างหนัก เพื่อให้ก้าวหน้าและมีเงินเยอะๆ  จนมาวันนี้เขาได้ทุกอย่างที่ต้องการและเขาคิดว่าถ้าได้สิ่งเหล่านี้แล้ว     ผู้หญิงมากมายก็จะเข้ามาหาอย่างไม่ต้องสงสัย  แต่ทุกสิ่งที่วาดฝันก็พังทลายจากอาการปวดหัวของเขาเอง   เขาได้นอนคิดอยู่หลายคืน ถึงแม้จะเศร้าเพียงใด
แต่เขาก็ไม่อยากทรมานเหมือนตกนรกอีกต่อไป  เขาไม่กล้าปรึกษาใคร เนื่องจากคิดว่าเป็นเรื่องน่าอาย ดังนั้นวันรุ่งขึ้นเขาจึงไปโรงพยาบาลเพื่อผ่าตัดทันที

หลังจากออกจาก ร.พ ด้วยอาการสมองปลอดโปร่งครั้งแรกในรอบ20 ปี แต่เขาก็รู้สึกเหมือน ขาดบางอย่างที่สำคัญไปในชีวิต   เหมือนกลายเป็นอีกคนหนึ่ง  แต่เขาก็เข้มแข็งพอและตัดสินใจที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่  เขาจึงเดินเข้าร้านตัดสูทที่แพงที่สุดในนิวยอร์คเพื่อเป็นการปลอบใจและเริ่มต้นสิ่งใหม่ๆ  โจกล่าวกับชายแก่เจ้าของร้านหลังเดินเข้ามาต้อนรับ

‘ เอ่อ ผมจะตัดสูทครับ’
‘ ได้ครับ อืมม ขนาด 44 ‘เจ้าของร้านดูโดยไม่ต้องวัด
โจหัวเราะ ‘ถูกแล้ว รู้ได้งัยเนี่ย ‘
‘ เปิดร้านมา60 ปี น่ะครับ’
โจลองสูท ซึ่งใส่ได้สวยและขนาดพอดี
   
‘ ไม่สนใจลองเสื้อเชิ๊ทมั้งเหรอครับ’ เจ้าของร้านถาม
‘ ก็ดีครับ’โจตอบ
‘ อืมม แขน 34 คอ 16 นิ้วครึ่ง’ เจ้าของร้านดูโดยไม่ต้องวัด
โจชักสงสัย ‘ถูกแล้ว รู้ได้งัยเนี่ย ‘
‘ เปิดร้านมา60 ปี น่ะครับ’

โจลองเสื้อ ซึ่งใส่ได้สวยและขนาดพอดี
   
‘ รองเท้าสักคู่ดีไหมครับ’
‘ ก็ดีครับ’     
‘ อืมม9นิ้วครึ่ง’ เจ้าของร้านดูโดยไม่ต้องวัด     
โจรู้สึกแปลกใจมาก ‘ถูกแล้ว รู้ได้งัยเนี่ย ‘     
‘ เปิดร้านมา60 ปี น่ะครับ’     
โจใส่รองเท้าซึ่งใส่ได้สวยและขนาดพอดี    

ขณะที่เขาลองเดินไปทั่วร้าน    เจ้าของร้านจึงถามว่า 
‘ ลองกางเกงในตัวใหม่สักหน่อยไม๊ครับ’ 
โจชะงักและหยุดคิดสักครู่ ‘ก็ดีครับ’  
‘ อืมม ขนาด 36 พอดี’ 
คราวนี้โจหัวเราะก้าก ‘ฮ่า  เสร็จผมหล่ะ คราวนี้  คุณผิดครับ ผมใส่ 34 ตั้งแต่อายุ 18’ 
ชายแก่ส่ายหน้า พร้อมกับพูดขึ้นว่า  ‘ โอ้ยอย่างคุณ34 ไม่ได้หรอก ทรมานตายห่า เพราะมันจะไปรั้งไข่คุณไปกดลำไส้และทำให้ไปกดทับเส้นประสาทล่างสุดของกระดูกสันหลังอีกที คุณไม่เคยปวดหัวบ้างเลยเหรอ ‘ 

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า  
1. บางปัญหาวิธีแก้ง่ายๆก็มี   จงหาต้นเหตุของปัญหาเพราะการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุท่านอาจสูญเสียแบบที่คาดไม่ถึง 
2. อย่าเสือกตัดสินใจอะไรโดยไม่เคยหาข้อมูล   มิฉะนั้นไซร้ท่านอาจเสียไข่ได้
3. คนที่น่าเชื่อถือบางทีก็ให้คำปรึกษาแบบผิด ๆ ได้  อย่าเชื่อมันไปซะทุกเรื่อง 555