—————————————————————————————————————————————————- 

บทความนี้เป็นส่วนหนึ่งของบทความ 9 ตอนของทริป เชียงใหม่-แม่ฮ่องสอน-เชียงราย
1. อรุณสวัสดิ์เชียงใหม่ – ไหว้พระวัดพระสิงห์
2. จากแม่ริม ถึงห้วยน้ำดัง
3. เส้นทางรับน้องที่ ขุนแม่ยะ กับซากุระที่หายไป
4. เก็บตกเมืองปาย
5. ป่าสนวัดจันทร์ คำปลอบใจจากธรรมชาติ
6. แม่ตะมาน รางวัลสำหรับนักเดินทางที่ไม่ยอมถอยหลัง
7. “แม่สลอง” เมืองบนดอย
8. “ดอยตุง” หุบเขาแห่งดอกไม้
9. ดอกเสี้ยวบานที่ภูชี้ฟ้า กับ ทิวลิปที่ผาหม่น

จากตัวเมืองปาย ผมขับรถย้อนกลับมาทางห้วยน้ำดังราว 13 กม.  ก็ถึงทางแยกเข้าสู่บ้านวัดจันทร์  ทันที่รถเลี้ยวขวาเส้นทางก็เริ่มไต่ระดับขึ้นเรื่อย ๆ บ่งบอกว่าจุดหมายของเราในวันนี้คงอยู่บนดอยสูงหรือไม่ก็อยู่ท่ามกลางทะเลภูเขาเหล่านี้   ในช่วงต้นทั้งสองข้างทางเต็มไปด้วยต้นไม้ที่ผลัดใบดูแห้งแล้งอย่างมากและในบางช่วงยังมีควันครุกรุ่นบ่งบอกว่าไฟป่าคงดับได้ไม่นานก่อนที่พวกเราจะเดินทางมาถึง  แต่เมื่อขับไปเรื่อย ๆ ราว 30 กม. สภาพป่าสองข้างทางก็เริ่มเปลี่ยนไป   ความเขียวขจีของป่าเริ่มหนาแน่นขึ้น  ยิ่งเมื่อใกล้ถึง กม. 40 เราจะเห็นต้นสนมากขึ้นเรื่อย ๆ  บ่งบอกว่าเราใกล้โครงหลวงบ้านวัดจันทร์เข้าไปทุกขณะ

บรรยากาศริมทางและสภาพเส้นทางสู่ป่าสนวัดจันทร์

หลังจากผ่านแนวสนมาได้สักระยะเราก็พบกับ “โครงการหลวงบ้านวัดจันทร์” โดดเด่นอยู่ทางขวามือ  สวนสวยบริเวณทางเข้าถูกจัดไว้อย่างงดงามเหมือนกับรีสอร์ทชั้นนำทั่วไป  และที่ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมาทันทีก็คือต้นซากุระกลุ่มหนึ่งที่ยังคงมีดอกสีชมพูชูช่ออยู่ไม่ร่วงโรยเหมือนกับที่ขุนแม่ยะ  แม้จะไม่ยิ่งใหญ่อลังการเหมือนที่โน่นแต่ก็เป็นน้ำหล่อเลี้ยงจิตใจ  ช่วยทำให้ผมคลายความรู้สึกผิดต่อเพื่อน ๆ ได้ระดับหนึ่งและเสมือนหนึ่งเป็นคำปลอบใจจากธรรมชาติที่มอบให้กับนักท่องเที่ยวจากแดนไกลอย่างผมได้อย่างดี

ซากุระ (นางพญาเสือโคร่ง) ที่ยังคงหลงเหลือเป็นคำปลอบใจสำหรับนักเดินทาง

หลังจากติดต่อที่พักเรียบร้อยแล้ว  เราก็รีบเดินลงมาถ่ายภาพกับต้นซากุระกับแสงสวยยามเย็นกันอย่างมีความสุข  ท้องฟ้าสีน้ำเงินเข้มที่เป็นฉากหลังให้กับดอกซากุระสีชมพูนั้นสวยงามถูกใจช่างภาพอย่างผมมาก  ผมเปลี่ยนเลนส์ถ่ายภาพ 3 ตัวที่มีอยู่เพื่อให้ได้มุมมองที่ต่าง ๆ กัน  สลับกับการถ่ายภาพบุคคลภายใต้แสงสีส้มยามเย็น  สร้างบรรยากาศใหม่ ๆ ให้กับภาพถ่าย  จนตะวันลับไปหลังแนวเขาพวกเราจึงรีบไปอาบน้ำหลังจากที่ซักแห้งกันมาเกือบ 2 วัน   

จะอารมณ์เหงาหรือสนุกก็สวยได้ด้วยแสงยามเย็น

คืนนั้นหลังอาหารค่ำมื้ออร่อยที่ปรุงโดยแม่ครัวของโครงการหลวงบ้านวัดจันทร์  ผมนอนหลับอย่างสุขใจภายใต้ผ้าห่มผืนหนาในห้องพักที่ตกแต่งด้วยไม้สนของโครงการ  … เช้าวันรุ่งขึ้นผมกับเพื่อน ๆ ตื่นมาทานอาหารเช้าท่ามกลางสายหมอกที่ปกคลุมไปทั่ว  กาแฟร้อน ๆ กับข้าวต้มช่วยบรรเทาความหนาวได้เป็นอย่างดี   หลังจากอิ่มจากมื้อเช้าแล้วผมขับรถเลยโครงการเข้าไปเพื่อดูบรรยากาศยามเช้าที่หมู่บ้านวัดจันทร์   สองข้างทางเต็มไปด้วยทุ่งนาสลับกับป่าสน เสียดายที่ช่วงนี้ข้าวถูกเก็บเกี่ยวไปหมดแล้วก็เลยดูแห้งแล้งไปหน่อย  ถ้าเป็นหน้าฝนที่นี่คงชุ่มชื่นสวยงามไปอีกแบบ  ที่หมู่บ้านและวัดจันทร์ไม่มีมุมให้ถ่ายภาพมากนัก  ผมจึงกลับมาถ่ายภาพบรรยากาศยามเช้ากันต่อที่บริเวณบ้านพัก   ต้นสนอายุนับร้อยปีถูกใช้เป็นทั้งฉากหน้าและฉากหลังให้กับภาพถ่ายของผม   อ่างเก็บน้ำด้านบนที่มีไอหมอกลอยอยู่เหนือน้ำทำให้นึกถึงอ่างเก็บน้ำที่ปางอุ๋งซึ่งผมไปเยือนเมื่อปีที่แล้ว 

บรรยากาศยามเช้าที่โครงการหลวงป่าสนวันจันทร์

Action มันส์ๆ กับต้นสนอายุนับร้อยปี

ผมเดินลงมาเก็บภาพดอกซากุระยามเช้าอีกครั้งซึ่งให้ความรู้สึกสดชื่นไปอีกแบบหนึ่งที่แตกต่างไปจากช่วงเย็น  ผมเก็บบรรยากาศยามเช้าที่นี่จนได้เวลาที่จะเดินทางไปจุดหมายต่อไปที่ห่างไกลออกไป  “แม่ตะมาน”