อันเนื่องมาจากการไปทำกิจกรรม team building กับ office ในช่วงวันหยุดที่ผ่านมา   บรรยากาศของเสียงน้ำตกที่ไหลผ่านห้องพักและแสงสีนวลของพระจันทร์ (ครึ่งดวง)ยามค่ำคืน ทำให้อดไม่ได้ที่จะออกมาเก็บภาพบรรยากาศไว้  พร้อม ๆ กับลุ้นว่าภาพจะออกมาแบบไหนกันนะ เพราะการถ่ายภาพยามค่ำคืนแบบนี้มักจะให้ผลออกมานอกเหนือความคาดหมายเสมอ …

ผู้ช่วยที่ขาดไม่ได้เลยสำหรับการถ่ายภาพลักษณะนี้ก็คือขาตั้งกล้องกับกล้องที่สามารถกำหนดความเร็วชัตเตอร์ B ได้ (เป็นการเปิดม่านชัตเตอร์รับแสงไปเรื่อย ๆ จนกว่ามือจะปล่อยจากปุ่มกดชัตเตอร์)  ซึ่งผมก็ได้ลองเปิดรับแสงที่เวลาต่าง ๆ กันเพื่อดูผลงาน เริ่มตั้งแต่ 30 วินาที ไปจนถึง 1 นาที  ซึ่งภาพที่ออกมาก็ทำให้ผมแปลกใจไม่น้อย   เพราะภายใต้ความมืดที่มองด้วยตาเปล่าเห็นเพียงแต่แสงสะท้อนบนสายน้ำ เมื่อถ่ายภาพออกมากลับได้ภาพอย่างที่เพื่อน ๆ เห็นนี่แหละครับ  บอกใครก็คงไม่เชื่อว่าภาพนี้ถ่ายตอน 4 ทุ่มกว่า ๆ    จะเห็นได้ว่าแสงของพระจันทร์ก็เหมือนกับแสงอาทิตย์เพียงแต่ว่ามีกำลังของแสงน้อยกว่าก็เลยต้องเปิดรับแสงนานกว่าถ่ายภาพตอนกลางวันมาก ๆ จึงจะได้ภาพอย่างที่เห็น (ภาพถ่ายตอนกลางวันใช้เวลาเปิดรับแสงเพียง 1/250 วินาทีเท่านั้น ลองคิดดูว่าต่างกันกี่เท่า)

ถ่ายภาพแนวนี้แล้วทำให้คิดถึงสมัยใช้กล้องแบบกลไก manual ที่เคยใช้ถ่ายภาพดวงดาว  โดยเปิดรับแสงเป็นเวลากว่า 4 ชั่วโมง ทำให้เก็บภาพการเดินทางของดาวเป็นเส้นโค้งสวยงามมาก  ยิ่งถ้าเริ่มถ่ายตอนช่วงก่อนหัวรุ่งและรับแสงจนกระทั่งฟ้าเริ่มสาง  จะได้ภาพแสงของดวงดาวเป็นเส้นโค้งท่ามกลางท้องฟ้าที่ไล่เฉดสีจากแดงไปเป็นน้ำเงินเข้ม ถือเป็นอีกหนึ่งความสุดของการถ่ายภาพในยุคนั้น (ความจริงก็ไม่นานนักหรอก สัก 15 ปีที่แล้วเห็นจะได้  อิอิ)  แต่สมัยนี้ระบบต่าง ๆ เป็น electronic ทั้งหมด  ทำให้การเปิดรับแสงนานขนาดนั้นคงไม่ปลอดภัยกับตัวกล้องมากนัก  นี่เองจึงเป็นเหตุให้ผมไม่ได้เห็นภาพแนวนี้มานานแล้ว  ใครมีภาพลักษณะนี้ก็เอามาอวดกันบ้างนะครับ (ห้ามเอา photoshop ทำนะ หุหุ)