กลางปี 2015 ผมพาครอบครัวซึ่งมีพ่อกับแม่และครอบครัวของน้องไปขับรถท่องเที่ยวยุโรปเพื่อสานฝันที่เคยสร้างไว้ … ที่พักแห่งหนึ่งของเราอยู่ในเขตกลางหุบเขา เป็น B&B ที่เราอาศัยอยู่บ้านหลังเดียวกับเจ้าของที่แบ่งพื้นที่ชั้นบนให้เช่า ทั้งนี้การเข้าออกก็ต้องใช้ประตูเดียวกัน … บ้านหลังนี้ผมจองในราคา 214 Euro หรือราว 7900 ต่อคืนสำหรับ 7 ผู้ใหญ่ 1 เด็ก … มีห้องนอน 3 ห้องพร้อมห้องนั่งเล่นและครัวตรงตามความต้องการของผมที่อยากทำอาหารทานเองเพื่อประหยัดงบ … สำคัญกว่านั้นหน้าบ้านมีลำธารสายใหญ่ น้ำสีอมฟ้าไหลแรงเสียงดังเข้าไปถึงในบ้าน รู้สึกเหมือนพักอยู่ริมน้ำตก … รายรอบบ้าน เป็นทุ่งหญ้าที่มีกวางออกมาเดินเล่นตอนเช้า ขนาบด้วยภูเขาทั้งสองฝั่ง คือมันเป็นอะไรทีเหมือนฝันมาก …
เย็นวันแรกของการพัก ผมออกไปเที่ยวในเมือง Innsbruck และกลับเข้าที่พักในช่วงค่ำราว 2 ทุ่ม แต่เนื่องจากเริ่มเข้าฤดูร้อนแล้วจึงยังมีแสงทองเรืองรองอยู่ริมขอบฟ้า มีหรือที่คนบ้ากล้องอย่างผมจะปล่อยให้แสงสีเหล่านั้นลอยนวล ผมส่งคนอื่นๆ ที่บ้านแล้วก็ออกเดินทางลึกเข้าไปในหุบเขาคนเดียว เพื่อเก็บบรรยาศยามพลบค่ำ … ไม่ผิดหวังเลยครับ บรรยากาศที่หมู่บ้าน Stubaital สวยงามเกินบรรยาย
พอแสงหมดก็เหมือนผมอยู่ตัวคนเดียวท่ามกลางหุบเขาอันเวิ้งว้าง … ความกลัวเริ่มเข้าครอบงำ จึงตัดสินใจขับรถกลับมาที่บ้านในขณะที่อุณหภูมิก็ลดลงเรื่อย ๆ
พอถึงบ้านจึงคิดออกว่า เฮ้ย! ลืมเอากุญแจออกไป ตอนนั้นก็เวลา 3 ทุ่มกว่าแล้ว ห้องของเจ้าของบ้านที่อยู่ชั้นล่างไฟปิดหมด คงเข้านอนกันแล้ว จะกดกริ่งผมก็เกรงใจ ครั้นจะตะโกนเรียกคนอื่นบนชั้นสองก็คงไม่มีใครได้ยินเพราะเสียงจากลำธารดังมาก แถมหน้าต่างทุกบานถูกปิดหมดเนื่องจากอากาศหนาว … เอาล่ะสิ โทรศัพท์ก็ดันไม่เปิดโรมมิ่งเพราะไม่อยากเสียตังค์ตอนคนโทรเข้า … ตอนนั้นมันมืดมนเหมือนบรรยากาศรอบข้าง … มีแต่เสียงเต้นของหัวใจที่ดังกลบบรรยกาศเวิ้งว้างยามค่ำ … ผมคิดไปเดินรอบบ้านไป เผื่อจะมีใครมองเห็น แต่ไม่มีเลย … อากาศหนาวเย็นขึ้นเรื่อยๆ ตามเวลาที่ค่อยๆ ล่วงไป
แต่แล้วเหมือนสวรรค์โปรด นึกขึ้นมาได้ Internet ไง … ผมไม่รอช้า เดินวนหามุมที่พอจะจับสัญญาณ WIFI จากชั้น 2 ได้ โชคเข้าข้าง ตรงหลังบ้านฝั่งเดียวกับครัวมีสัญญาณ 2 ขีด แรงพอที่จะทำให้ผมส่ง facebook message ไปบอกคนในบ้านให้ลงมาเปิดประตูได้ … นับเป็นโชคดีมากที่คนอื่นยังไม่นอนกัน เป็นอันว่ารอดตัวไม่ต้องทนหนาวอยู่ข้างนอกไปทั้งคืน
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เบื้องหลังภาพถ่ายที่สวยงาม บางทีก็แลกมาด้วยความลำบากของช่างภาพนะครับ (แถวบ้านเรียกสะเพร่า) ฉะนั้นก็ช่วยกัน like ช่วยกัน share หน่อยนะ ช่างภาพจะได้ปลื้ม … เฮ้ย! ขอกันแบบนี้เลยเหรอ 555
ขอบคุณนะที่อ่านจนจบ คุณคือหนึ่งในบุคคลคุณภาพด้านการอ่านหนังสือ 3% ของประชากรชาวไทย ☺
